Jeśli długookresowy koszt podnosi się, jak dzieje się to w następnej części  wówczas wynika to stąd, że długookresowy koszt krańcowy musi skierować się w górę. Tak więc w jakimś punkcie – q_x długookresowy koszt krańcowy musi skierować się w górę, przecinając długoterminową krzywą kosztów przeciętnych w jej punkcie minimum q₂.Nie wszystkie firmy uzyskują korzyści skali lub też ponoszą dyzekonomie skali w tym samym stopniu, ani też na tych samych poziomach produkcji. Innymi słowy ich długookresowe, krzywe kosztów przeciętnych wyglądają bardzo różnie. Rysunek  obrazuje kilka możliwych kształtów długookresowych krzywych kosztów przeciętnych. Krzywa  należy do firmy działającej w gałęzi przemysłu, w której występują niewielkie korzyści i znaczne dyzekonomie skali przy względnie niskich poziomach produkcji.