W punkcie a izokwanta kosztów IC₂ jest styczna do izokwąnty IQ₂. Firma wytwarza tyle, ile jest w stanie -150 par dżinsów dziennie – przy nakładach $600. Gdyby wydatkowała taką samą kwotę ale zużywałaby więcej pracy lub więcej kapitału, przeszłaby na niższą izokwantę i niższy poziom produkcji. Na przykład w punkcie b na krzywej /Q, firma obniżyłaby poziom produkcji ze 150 do 100 dżinsów dziennie. Oczywiście, ponosząc zwiększone nakłady firma może przejść na wyżej leżącą izokosztę. Na rysunku 21.A4, w miarę jak zwiększa się budżet firmy, jej izokwanta kosztów przesuwa się dałej od początku układu z /Ci do IC₂ i do IC₃. Jednocześnie najbardziej efektywna kombinacja zasobów dla tej firmy zwiększa się z a do b i następnie do c. W miarę jak wzrastają nakłady na zasoby, możemy przewidywać, że po przekroczeniu pewnego punktu wzrost produkcji nie dotrzyma kroku wzrostowi nakładów, od tego punktu koszt krańcowy pary dżinsów wzrośnie.