Rynki mogą być podzielone na cztery podstawowe kategorie w zależności od intensywności konkurencji panującej na nich – to znaczy od intensywności wysiłków podejmowanych przez uczestników konkurencji dla ubiegnięcia rywali. Najbardziej konkurencyjną formą rynku jest konkurencja doskonała. Jak wspomiano w rozdziale trzecim konkurencja doskonała reprezentuje idealny stopień konkurencji. Posiada ona następujące cechy charakterystyczne: Na rynku występuje […]

Cenobiorca jest zmuszony zaakceptować lub odrzucić cenę rynkową, decydując się na określoną wielkość zakupu lub sprzedaży przy założeniu, że cena rynkowa nie , ulegnie zmianie. Cenotwórca (cenodawca) to konsument lub producent na tyle znaczący w stosunku do całości rynku, iż jego sprzedaż i zakupy wpływają na cenę rynkową.’ Poprzez swoje decyzje, dotyczące konsumpcji i produkcji, […]

Jak zostało to już wykazane poprzednio, krzywa popytu, z którą ma do czynienia pojedynczy producent w warunkach konkurencji doskonałej,’ nie jest krzywą popytu, z którą mają do czynienia wszyscy producenci razem. Rynkowa krzywa popytu jest nachylona w dół, (w prawo skos) jak tó pokazano . Krzywa popytu dla indywidualnego producenta -cenobiorcy) jest pozioma jak.. Ta […]

Przypuśćmy, że cena na rynku konkurencji doskonałej na obwody scalone wynosi $5 (Pl . Dla każdego pojedynczego konkurenta cena rynkowa jest dana i nie może być zmieniona. Musi być albo zaakceptowana, albo odrzucona. (Jeżeli przedsiębiorstwo odrzuci cenę, oznaczać to jednak będzie konieczność zamknięcia firmy. Jeśli podniosłoby ono cenę nawet niewiele ponad poziom wyznaczony przez rynek utraciłoby […]

Ponieważ zysk równa się całkowitemu utargowi pomniejszonemu o koszt całkowity (zysk =’ Ti?-TC) przedsiębiorstwo maksymalizujące zyski wyprodukuje każdą jednostką dobra, dla której utarg krańcowy przewyższy koszt krańcowy. Tak więc firma maksymalizująca zyski z będzie produkować i sprzedawać qx jednostek, tzn. ilość, przy której utarg krańcowy będzie równy kosztowi krańcowemu (MR -= MC). Powyżej qx wszystkie […]

Czy uczestnik rynku doskonałej konkurencji osiąga zysk ekonomiczny? Odpowiedź brzmi tak, przynajmniej w krótkim okresie. By zrozumieć ten problem, do wykresu prezentującego krzywą popytu na wyroby pojedynczego przedsiębiorstwa uczestnika doskonale konkurencyjnego rynku należy włączyć zaprezentowane w ostatnim roz­dziale krzywe kosztów przeciętnych i krańcowych, tak jak zostało to uczynione na rysunku .pokazuje rynkowe krzywe popytu i […]

Produkując mniej firma traci więcej utargu (jak na to wskazuje krzywa popytu tego przedsiębiorstwa d)) niżeli zaoszczędza na zmniejszeniu kosztów ‘ (jak na to wskazuje krzywa kosztów krańcowych, która przed #2 znajduje się poniżej krzywej popytu firmy). Podobnie, wytwarzając więcej niż q2, firma ponosi więcej dodatkowych kosztów (jak pokazuje to krzywa kosztów krańcowych), niż otrzymuje […]

Podobnie koszt całkowity może być obliczony poprzez przemnożenie prze­ciętnego kosztu całkowitego produkcji (A TC) przez wielkość produkcji. Krzywa kosztu przeciętnego A TC pokazuje nam, że całkowity koszt przeciętny produkcji q2 obwodów • scalonych wynosi ATCX. Tak więc koszt całkowitywynosi ATCxq2, a jego graficznym  obrazem jest prostokąt 0ATCxbqv Zyski firmy wynoszą zatem Pxq2 – ATCxqz co […]

Alfred Marshall zastąpił Johna Stuarta Miłla w roli czołowego ekonomisty krajów posługujących się języ­kiem angielskim. Choć jest on postacią dość popularną :’ wśród ekonomistów, jego postać jest stosunkowo mało znana poza wąskim światem ekonomii profesjonalnej. Jego renoma jest dużo mniejsza: niż renoma takich ekonomistów jak Smith, Malthus, Marks i Keynes (który  był jego studentem)’ Tym […]

Na przykład, prace Johna Stuarta Milla nauczyły ekonomistów, by uznawali popyt i podaż za układy zależności. Fleeming Jenkin wykreślił nawet krzywe, ;podaży i popytu. Dopiero jednak Marshall uczynił krzywe podaży i popytu kluczowymi elementami swej  teorii ceny. Znacznie poszerzył zakres problemów, które mogły być analizowane przy pomocy prostej aparatury graficznej. C Ponadto wpływ Marshalla uczynił […]