Produkując mniej firma traci więcej utargu (jak na to wskazuje krzywa popytu tego przedsiębiorstwa d)) niżeli zaoszczędza na zmniejszeniu kosztów ‘ (jak na to wskazuje krzywa kosztów krańcowych, która przed #₂ znajduje się poniżej krzywej popytu firmy). Podobnie, wytwarzając więcej niż q₂, firma ponosi więcej dodatkowych kosztów (jak pokazuje to krzywa kosztów krańcowych), niż otrzymuje w postaci dodatkowych utargów (jak pokazuje to krzywa popytu, która po prze- . kroczeniu q₂ leży poniżej krzywej MC).W punkcie q₂ (i gdziekolwiek indziej) zyski przedsiębiorstwa są równe utargowi całkowitemu pomniejszonemu o całkowite koszty (TR-1*C). Aby obliczyć wielkość utargu całkowitego należy pomnożyć cenę P_x (która jest także równa utargowi przeciętnemu) przez ilość q₂ wytworzonych dóbr (Ti? = P^). Na wykresie utarg ; całkowity jest równy prostokątnemu obszarowi OĄ a$₂, którego granice wyznacza cena i wielkość produkcji.